7 Roma icadı: Antik teknolojinin inanılmaz başarıları

Antik Roma icatları ve yenilikleri Roma İmparatorluğu ile birlikte çökmedi. Aradan binlerce yıl geçmesine rağmen, Romalıların ustaca çalışmaları günlük hayatta hala görülebiliyor.

Science dergisine göre, Avrupa’nın büyük bölümünü, Batı Asya’yı, Kuzey Afrika’yı ve Akdeniz’i kapsayan bir imparatorluğa sahip olan Romalılar, antik dünyada muazzam bir güce ve etkiye sahipti.

Roma’nın kurulduğu M.Ö. 8. yüzyıldan Batı İmparatorluğu’nun 5. yüzyıldaki çöküşüne kadar, Roma teknolojisi modern dünyanın bazı araçlarını, mimarisini ve şehir yapısını etkiledi.

Nature dergisine göre Romalılar, örneğin değirmenlerde enerji üretmek için su ve fizik bilgilerini kullanarak erken dönem çevre mühendisliğinin ustalarıydı.

Agronomic Crops dergisine göre, çiftlikte, ürün rotasyonlarını ve ‘yiyecek, yem, nadas’ sistemini kullanarak mahsul verimlerini en üst düzeye çıkarabildiler.

Bununla birlikte, her antik yenilik yalnızca Romalılara yazılamaz. Örneğin, Journal for the History of Astronomy dergisine göre, ilk takvim bir Roma icadı değildi, ancak Romalıların Jülyen takviminin yaygın kullanımı, dünyanın büyük çoğunluğuna geçen zamanı izlemenin bir yolunu öğretti.

Gelin hep birlikte, 7 farklı Roma icadına yakından bakalım.

1. Hipokaust merkezi ısınma sistemi

Romalılar, ısıyı verimli bir şekilde dağıtmak için erken bir yöntem olan “hipokaust” sistemini icat etti.

Bu ısıtma sistemi, odalardaki havayı 86 Fahrenhayt dereceye (30 Santigrat derece) kadar ısıtabiliyor.

Sistem, bir yapının zeminine inşa edilen bir fırınla işlemekteydi. Fırının ürettiği sıcak hava sütunlardan oluşmuş “hipokaust” adlı kanallardan geçiyor ve buradan da bir bacayla evin duvarlarına veriliyordu.

Hipokaustların çalışma prensibine göre iki adet zemin bulunur, altta bulunan zemin üzerine sık mesafeler ile yaklaşık 60 cm yüksekliğindeki kiremit sütunlar eklenir ve bu sütunlar üzerinde ikinci zemin yükselir.

Sütunlar ile birlikte iki zemin arasında oluşan boşluk praefurnium adı verilen bir fırın tarafından ısıtılır. Bu Roma icadı 5. yüzyılda Roma İmparatorluğu yıkıldıktan sonra Batı’da unutulmuştur.

2. Kanalizasyon sistemi

Sustainability dergisine göre Antik Roma, dünyanın ilk kanalizasyon sistemlerinden bazılarına ev sahipliği yapıyordu.

Bu yeraltı lağımları ilk olarak MÖ 500 civarında kurulmuştu ve devasa, oyulmuş taş tünellerden oluşuyordu.

Su Kirliliği Kontrol Federasyonu’nun dergisine göre bugün birçok şehrin kanalizasyonları eski Roma’dakilere benziyor – ancak amaçları farklı olabilir.

Kanalizasyon daha sonra Roma’nın ana nehri olan Tiber’e ulaşana kadar geniş bir tünel ağından geçti. Kanalizasyon mimarisi, bu eski yapılardan bu yana çok fazla değişmedi.

3. Şehir ızgara düzeni

American Journal of Archaeology’ye göre, şehirlerin ızgara düzeni, eski Romalıların topraklarını bölmek ve ölçmek için benimsediği biçimlerden biriydi.

Daha sonra Roma topraklarını fethedilen bölgeler halinde düzenleyen ızgara oluşumu, bugün büyük şehirleri işleyen yollar ve caddeler halinde organize ediyor.

Romalılar, Roma İmparatorluğu altındaki birçok kasaba genişletilip yeniden geliştirildiğinden, çıplak araziyi yerleşik şehirlere dönüştürme konusunda oldukça yetenekliydi.

Izgara tasarımı bugün basit görünebilir, ancak Romalılar toplu yol ızgaraları üretmeden önce, binalar ve diğer şehir özellikleri genellikle arazinin şeklini ve jeolojisini takip ediyordu.

Büyük kasaba ve şehirler fikri de birçok ülkeye Romalılar tarafından tanıtıldı. Çapraz kesişen sokak düzeni, ticaret için insulae adı verilen merkezi meydanlar yarattı

Journal of Space Syntax’ta yayınlanan bir makaleye göre, bu yapı sonraki şehir planlamacılarına ilham kaynağı oldu .

4. Yol yapıları

Pürüzsüz bir yüzey oluşturmak için düz taş levhalar düzgün bir şekilde çimentoya sabitlendi. Bu taşların kalınlığı yaklaşık 15 cm idi.

İnce kum ve çakıldan oluşan bu çimento, üst tabakayı yerinde sabitlemek için iyi bir şekilde bağlandı.

Smaller stones, of around 5 cm, were used with cement mortar to make a coarse concrete.

Yolun dibine büyük yassı taşlar eşit şekilde yığılmıştı. Taşlar arasındaki küçük boşluklar, suyun tahliye edilmesini sağlıyordu.

Düz temeller oluşturmak için zemin, kompakt kum veya kuru toprakla düzleştirildi.

5. Kalıcı ve sağlam betonlar

Genellikle teknoloji ve bilgideki ilerlemeyle birlikte, insan yapımı ürünler zaman içinde sürekli olarak geliştirilir. Ancak Nature dergisinde yer alan bir makaleye göre, Romalıların yaptığı beton aslında bizim modern malzememizden daha güçlüydü.

Örneğin, tuzlu su modern betonu birkaç yıl içinde aşındırırken, Romalılar tarafından 2000 yıl önce inşa edilen deniz surlarının bir kısmı hala bozulmamış durumda. Roma betonunun nasıl üretildiğine dair ayrıntılar zamanla kayboldu.

Romalıların yapım sırrını ortaya çıkarmak için Kaliforniya Üniversitesi Berkeley Laboratuvarı’ndaki bilim insanları, eski deniz betonunun mineral bileşenlerini incelediler ve kireç ve volkanik kaya karışımının kullanıldığını buldular.

Bu bir harç ve volkanik tüf oluşturdu. Daha fazla güç katmak için harç deniz suyuna yerleştirildi. Su molekülleri, külle kimyasal reaksiyona giren kireci hidratlayarak onları birbirine yapıştırdı. Bu, güçlü bir kalsiyum-alüminyum-silikat-hidrat oluşturdu.

Su altında olmayan yapılar bile dayanıklıydı. Örneğin, Kolezyum’u inşa etmek için volkanik kaya ve kül kullanan Romalıların yetenekli tekniği, bu ünlü mucizeyi nispeten bozulmadan korumuştur.

6. Kitap ciltlemeleri

Romalılar yazılı kayıtları ilk bırakanlardan uzak olsalar d, BBC Culture’a göre parşömenleri kitap biçimiyle değiştirmekle tanınırlar.

Günümüzdeki kağıt yerine kodeks adı verilen ciltli mum tabletler kullanılmıştır. Journal of Neurosurgery’ye göre mum, keskin bir aletle oyulmuştur.

Bu belgeler, birlikte katlanabilmeleri için orijinal olarak üzerine yazılan büyük kil tabletlerden daha ince olduğundan, okuryazarlığı geliştirdi.

Kodekslerin kullanımı da parşömenlerden daha kolaydı. Daha sonra balmumu tabletlerinin yerini daha hafif hayvan derileri aldı.

7. Cerrahi operasyonlar

Archive of Oncology’de yayınlanan bir makaleye göre, Romalılar birçok cerrahi alet icat etti ve cerrahi prosedürler hakkındaki bilgileri yaydı.

Bu tıbbi buluşların çoğu savaş alanında gerçekleşti. Neurology and Neuroscience Reports’a göre modern cerrahiyi şekillendirmeye yardımcı olan Greko-Romen aletlerden bazıları kemik matkapları ve forsepsleri içeriyor.

Hastalıklı kemiği çıkarmak için kemik matkapları kullanıldı ve görünüş olarak günümüzün tirbuşonlarına benziyordu.

Forseps, Roma döneminde en yaygın cerrahi aletler arasındaydı. Vücuttan küçük kemik parçalarını çıkarmak için kullanıldılar.

Queensland Üniversitesi Tıp Fakültesi’ne göre, antik Roma literatüründe şırıngaların en eski kullanımlarından bazılarının kayıtları var. Bunlar tıbbi merhemleri uygulamak için kullanıldı.